جذب و استفاده از دی اکسید کربن (CO2) برای فعالیت های فتوسنتز گیاهان حیاتی است. اگر CO2 کافی در محیط وجود نداشته باشد، توانایی گیاهان برای فتوسنتز به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد. گیاهان CO2 را از طریق منافذی در بافت برگ خود به نام روزنه جذب می کنند. CO2 که از طریق روزنه وارد می شود در فضاهای بین سلولی ذخیره می شود و در حضور انرژی نور و آب شروع به کاهش می کند. این فرآیند با افزایش غلظت CO2 در محیط تسریع می شود.

تعداد روزنه های واقع در بین بافت های بالایی برگ های گیاه که اپیدرم نامیده می شود، در سطوح بالایی و پایینی برگ ها متفاوت است و این تعداد بسته به گونه های گیاهی متفاوت است. هنگامی که سطح CO2 در محیط به حدود ppm 150 کاهش می یابد، گیاهان قادر به فتوسنتز نیستند و شروع به پژمرده شدن می کنند. هنگامی که نرخ CO2 بیشتر کاهش می یابد، به حدود 100 ppm، فتوسنتز به طور کامل متوقف می شود و گیاهان می میرند. این سطح پایین ترین حد برای زندگی گیاهی است.